Ton Voortman

Op zoek naar een bronzen balans voor Eva

De bronzen vrouwen van Ton zijn soms wat gezet en ‘oermoederlijk’, maar vaker nog getuigen zij van een ideale lijnvoering en hemelse rondingen. Maar waar de Schepper op dat punt in het paradijs stopte, daar gaat - door de verdrijving uit dat paradijs - Ton vandaag noodgedwongen verder. Sindsdien immers, moet de vrouw gekleed worden. Als ‘herschepper’ beperkt hij zich echter niet tot louter de kleding, maar waagt hij zich bij voortduring aan de herinrichting van het vrouwelijk naakt. Enerzijds door het deels te kleden, anderzijds door het naar hartenlust te klieven, te kloven, of te klampen.

Ton zet zijn beelden stil; haalt ze deels uit elkaar, schuift er soms nog iets tussen, klampt dat weer ergens aan vast. Wat nog rest bekleedt hij niet met kledingstukken maar met stukken kleding. Zijn kledinglijn is dan ook verre van functioneel of volledig, maar wel weer strak, nauwsluitend, of fraai afhangend. Wat daarmee links aan het beeld verloren lijkt, is rechts alweer teruggewonnen.

En zo bouwt Ton gestaag voort aan telkens een nieuw evenwicht voor zijn verjaagde Eva’s.

Rob Møhlmann, Realist, kunstschilder en drijvende kracht achter Museum Møhlmann te Appingedam.

À la recherche d’un équilibre en bronze pour Eva

Les femmes en bronze de Ton sont parfois un peu «bien bâties» et «mère-suprèmes», mais elles témoignent le plus souvent d’une ligne idéale et de courbes célestes. Mais là où le Créateur s’est arrêté, à l’expulsion d’Eve du Paradis, Ton prend le parti de continuer. Depuis lors, la femme doit être habillée. En tant que «re-créateur», cependant, il ne se limite pas à de simples vêtements, mais s’essaie continuellement à redessiner le nu féminin. D’un côté en l’habillant partiellement, de l’autre en le divisant ou en le scindant à sa discrétion.

Ton arrête les images; il désassemble partiellement, déplace parfois quelque chose, s’accroche, à nouveau, à autres choses. Ce qu’il en reste, il ne couvre pas avec des vêtements, mais avec des morceaux de vêtements. Sa ligne de vêtements est loin d’être fonctionnelle ou complète, mais encore une fois serrée, ajustée ou merveilleusement suspendue. Ce qui semble être perdu à gauche de l’image a déjà été récupéré à droite.

Et c’est ainsi que Ton construit constamment un nouvel équilibre pour Eve, rejetée du Paradis.

Rob Møhlmann, Réaliste, peintre et moteur du musée Møhlmann à Appingedam.

Looking for a bronze balance for Eva

The bronze women of Ton are sometimes thick and “primeval”, but more often they testify to an ideal line and celestial curves. But where the Creator stopped at that point in paradise, by the expulsion from that paradise - Ton is forced to continue. Since then, the woman has to be dressed. As a ‘re-creator’, however, he does not limit himself to mere clothing, but continually ventures to redesign the female nude. On the one hand by dressing it partly, on the other hand by cleaving it to his heart’s content.

Ton stops his images; he partially disassembles, sometimes shifts something between, clings to something again. What remains he does not cover with clothing but with pieces of clothing. His clothing line is far from functional or complete, but again tight, close-fitting, or beautifully hanging. What seems to be lost on the left side of the image has already been recovered on the right.

And that is how Ton is steadily building on a new balance every time for his evicted Eve’s.

Rob Møhlmann, Realist, painter and driving force behind Museum Møhlmann in Appingedam.